د) فراهم آوردن آزار و اذیت برای دیگران، مانند صدای بلندگو‌ها، بسته شدن خیابان ها، که اگر تکرار شود، ممکن است افرادی را منزجر کند.
ه) استفاده از اشعار و موسیقی‌هایی که در شأن عزاداری حسینی نیست و گاهی ممکن است خلاف شرع باشد. (البته گفتنی است که مراسم آهنگین عزاداری و مولودی‌ها، که در جامعه ما رواج دارد، سهم به سزایی در ارضای نیاز به موسیقی، به ویژه در کوکان و نوجوانان دارد و چه بسا آنان را از جذب شدن به موسیقی‌های مبتذل باز می‌دارد.)
و) غلبه کردن بعد عاطفی و غفلت از بعد شناخت دینی، در این مراسم. این آسیب بسیار جدی است و در دراز مدت می‌تواند تخریب‌گر باشد.
ز) ایجاد رابطه‌های مرید و مرادی بین افراد معمولی. گاهی ممکن است افرادی در لفافه و ناآشکار، به جای دعوت به دین، دعوت به خود کنند.
ط) تکراری بودن محتوا و شیوه‌های جاری، مانند سخنرانی‌ها و اشعار.
ی) ساختن یا استفاده کردن از روضه و مطلبی که مستند نیست، اما تأثیر عاطفی ایجاد می‌کند.
ک) انجام دادن بعضی رفتارها، مانند نواختن شیپور و اجرای آهنگ‌های مبتذل.
ل) آسیب رساندن به بدن، مانند قمه زنی، که مبنای دینی ندارد.
م) قرار گرفتن مجالس عزاداری در اختیار افراد کم‌سواد.
ن) خواندن بعضی از اشعار غلوآمیز، که خلاف اعتقادات دینی است.

 

صفحات: 1· 2