وصيت نامه‌ايي كه نانوشته ماند!

در روز پنج شنبه (چهار روز پیش از ارتحال پیامبراسلام صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) در حالی که در بستر بیماری بود، فرمود:«قلم و کاغذی بیاورید تا چیزی بنویسم که بعد از آن گمراه نشوید.» یکی از حاضران گفت: درد بر او غللبه کرده و هذیان می‌گوید]![، قرآن نزد ماست، همان برای ما کافی است. در میان حاضران اختلاف شد، برخی، سخن او و برخی دیگر سخن پیامبر را تأیید کردند، و سروصدا بلند شد. در این هنگام به پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله گفتند: خواسته‌ات را بر‌آوریم؟ فرمود:«آیا بعد از آنچه انجام شد؟، مرا به حال خود واگذارید، حالت]درد و رنج[ی که من دارم از آنچه شما مرا بدان می‌خوانید]و نسبت می‌دهید[بهتر است، از نزد من بیرون روید.»

آنچه در بالا آمد، خلاصه‌ی رخدادی است که سیره نویسان و محدثان آن را ضمن حوادث روز های آخر عمر پیامبراسلام صلی‌الله‌علیه‌و‌آله نقل کرده‌اند.

ادامه »

آیا میتوان گفت که محمد صلی‌الله‌علیه‌و‌آله خاتم النبیین است؛ نه خاتم المرسلین؟

نبی، اعم از رسول است و انبیا دو قسم‌اند؛ انبیای مرسل و انبیای غیر مرسل؛ پس وقتی بعد از حضرت رسول، نبیّ‌ای نیاید، حتماً رسولی هم نخواهد آمد. توضیح بیشتر، در مفهوم نبی و رسول نهفته است. این دو واژه، هرچند از نظر مفهمومی متبتاینند، اما از لحاظ مصداقی، بین آنها عموم و خصوص مطلق  برقرار است؛ یعنی هر رسولی، نبی هم هست؛ ولی چنین نیست که همه انبیاء رسول نیز باشند. بر این اساس، این سخن که پس از پیامبر اسلام، هیچ نبیّ‌ای نخواهد آمد، شامل رسول نیز می‌شود و لذا لازمه‌ی ختم نبوّت، ختم رسالت می‌باشد؛ چون نفی عام، مستلزم خاص است.

دیده شده از کتاب پرسش‌ها وپاسخ‌های دانشجویی(پیامبر اعظم، سیره و تاریخ) صص138ـ139.